Nemrudun kızı, Türk halk kültüründe yer alan bir efsanedir. Efsaneye göre, Nemrut adında zalim bir kralın kızı olan Zeliha, Hz. İbrahim’e aşık olur. Ancak babası, Hz. İbrahim’i ateşe atmak ister. Zeliha, Hz. İbrahim’i kurtarmak için babasına karşı gelir ve ateşe atlar. Ateş, Zeliha’yı yakmaz ve onu bir gül bahçesine dönüştürür. Hz. İbrahim ise ateşten sağ çıkar ve Zeliha’nın gülleri arasında dolaşır.
Nemrudun kızı efsanesi, Türk halk edebiyatında çeşitli şekillerde işlenmiştir. Efsane, ağıt, destan, hikaye, türkü, şiir gibi türlerde anlatılmıştır. Efsanenin en bilinen anlatımı ise Yunus Emre’nin “Nemrudun Kızı” adlı şiiridir. Bu şiirde Yunus Emre, Zeliha’nın Hz. İbrahim’e olan aşkını ve fedakarlığını dile getirir.
Şiirin bazı dizeleri şöyledir:
"Nemrudun kızı Zeliha / Aşık oldu İbrahim’e / Babasına karşı geldi / Atıldı ateş demine
Ateş yaktı Nemrut canı / Yakmadı Zeliha canı / Gül bahçesi oldu canı / Dolaştı İbrahim gani
Yunus Emre der gerçek / Aşkın ile yanarsak / Ateş bizi yakmaz Hak / Yolunda kurban olursak"
Nemrudun kızı efsanesi, Türk halk kültürünün zenginliğini ve derinliğini gösteren bir örnektir. Efsane, aşkın gücü, inancın zaferi, fedakarlığın erdemi gibi temaları işler. Efsane, Türk halkının Hz. İbrahim’e olan sevgisini ve saygısını da yansıtır.