Hümanist, insan odaklı bir felsefe ve etik anlayışına sahip olan kişidir. Hümanizm ise insanın potansiyelini ve failliğini vurgulayan, tanrımerkezciliği reddeden, bilim ve akla dayanan bir öğretidir.
Hümanistin Özellikleri
Hümanist, hayatın merkezinde insan kavramını barındıran, insani değerlere bağlı, saygılı, hoşgörülü, insancıl bir kişidir. Hümanist, insan haklarını, ifade özgürlüğünü, ilerici politikaları ve demokrasiyi savunur. Hümanist, dinin ahlak için bir ön koşul olmadığına inanır. Hümanist, doğruyu bulmak için gizemcilik, mistisizm, gelenek gibi akıl dışı yöntemler yerine, bilimsel şüphecilik ve bilimsel yöntem kullanır. Hümanist, otoriteyi ve aşırı şüpheciliği de reddederken, kaderin olaylar üzerindeki etkisini kabul etmez. Hümanist, doğrunun ve yanlışın bilgisine kişisel ve ortak bilincin en doğru biçimde algılanmasıyla ulaşılabileceğini savunur. Hümanist, insanın tüm diğer canlı türlerinden daha özel olduğu düşüncesini reddeder. Hümanist, insanın doğal bir varlık olduğunu ve doğa ile uyumlu bir şekilde yaşaması gerektiğini kabul eder.
Hümanizmin Tarihi
Hümanizm, Fransızca humanisme kelimesinden gelir. Hümanizm, tarihsel olarak İtalyan Rönesansı sırasında ortaya çıkmış ve Aydınlanma Çağı’nda bilim ve teknolojideki ilerlemelerle yeniden güçlenmiştir. Hümanizm, insanın kendi kendini geliştirmesi, eğitmesi, kültürü, sanatı, edebiyatı, felsefeyi önemsemesi ve tanrısal otoriteye karşı çıkması gibi özellikleriyle Rönesans insanının tipik bir temsilcisidir. Hümanizm, Aydınlanma Çağı’nda ise insan aklının ve bilimin üstünlüğünü, insan haklarının ve özgürlüklerinin savunulmasını, dinin eleştirilmesini ve sekülerleşmeyi vurgulamıştır. Hümanizm, günümüzde ise dini olmayan, seküler bir hareket olarak devam etmektedir. Hümanizm, insanlığı bireyleri teşvik etmek ve geliştirmekten sorumlu olarak görmekte ve insan refahı, özgürlük, özerklik ve ilerlemeyi vurgulamaktadır.
Hümanizmin Temsilcileri
Hümanizm, tarihte pek çok düşünür, sanatçı, bilim insanı, siyasetçi ve aktivist tarafından benimsenmiş ve savunulmuştur. Hümanizmin baş temsilcileri arasında Buddha, Konfüçyüs, Sokrates, Platon, Aristoteles, Cicero, Seneca, Erasmus, Montaigne, Shakespeare, Da Vinci, Galileo, Descartes, Spinoza, Locke, Voltaire, Rousseau, Kant, Hume, Diderot, Jefferson, Paine, Franklin, Darwin, Marx, Mill, Nietzsche, Freud, Russell, Einstein, Sartre, Camus, Fromm, Singer, Dawkins, Harris, Hitchens, Pinker ve Chomsky sayılabilir.