Güneydoğu Anadolu Bölgesinin önemli geçim kaynağını oluşturan hayvancılığı anlatan çobanlar, meslekleri ile ilgili Harran Ovası mikrofonlarına konuştu.
Bölgenin önemli geçim kaynağı olan ve büyük emek isteyen hayvancılık hakkında değerlendirmelerde bulunan çobanlar, bölgede bu işi yapmanın büyük bir problem teşkil ettiğini belirtti.
Ceylanpınar ilçesinde mesleklerini sürdüren çobanlar, TİGEM ile ilgili yaşadıkları sıkıntılara da değindiler.
Hayvanlarını merada rahat bir şekilde otlatamadıklarını ifade eden Hasan Aslan Doğan,
“Dedelerimizden beridir hayvancılık yapıyoruz. Memur değiliz ve maaşımız yok mecbur yapacağız bu mesleği. TİGEM ile aramızdaki birtakım sıkıntılar var. TİGEM her tarafı yasak hale getirmiş. Hayvanlarımızın rahat bir şekilde merada otlanmasına izin verilmiyor. Meramız var fakat TİGEM rahat bırakmıyor. Devlet bize yer verecekti ama vermedi. Hayvancılık için Koçer olarak 117 hanemizin ismi meclisten geçti. Burada TİGEM’in arazisi herkese dağıtıldı fakat bizlere verilmedi. Herkese tarla verdiler ama ismimizin meclisten geçmesine rağmen bizlere bir yer vermediler.” ifadelerine yer verdi.
“Şartlar zorlaştığı için kimse bu işi bırakmak istiyor”
Kendilerinden sonra çocuklarının bu işi yapmak istemeyeceğini ifade eden Doğan,
“Çoban maaşları aylık 25 bin ile 40 bin arası değişmektedir. Bizler gidersek çocuklarımız bu işi yapmak istemez yurt dışına giderler. Artık şarlar zorlaştığı için kimse bu işi bırakmak istiyor. Herkes bu işten nefret etmiş durumda.” dedi.
“Çobanlık mesleği unutulmaya yüz tutmuş”
Çobanların temizlik ve sıcak su noktasında sorun yaşadığını aktaran Abdi Aksongün, şu ifadelere yer verdi:
“Köylülerimizin sıkıntıları var. Meraları yok. Dereyi geçince çiftlik koyunları hemen yakalayıp hapise bırakıyorlar. Köylüler yakalanan hayvanlarını bir miktar para karşılığına geri alabiliyorlar. Bu durumdan şikayetçiyiz. Ceylanpınar halkının çoğu hayvancılık yapan inanlardan faydalanıyor. Peynir, yoğurt, süt ve yün olarak herkes bu insanlardan faydalanıyor. Maalesef ki bu insanların yerleri yok. Bu insanlar Karacadağ’a giderken tekrardan sorun yaşıyorlar. Buradan Bingöl’e kadar da gidiyorlar. Giderken ve gelirken sorun yaşıyorlar. Devletimiz bu insanlara bir imkân ve destek sağlasaydı bu insanlar bu kadar perişan olmazdı. Şimdi kimse çobanlık yapmıyor. Gece gündüz çöldeler. Keçenin içerisinde yatıyorlar. Çok zor bir yaşamları var. Temizlik ve sıcak su noktasında sorun yaşamaktadırlar. Çobanlık mesleği unutulmaya yüz tutmuş. Kimse bu işi yapmıyor.”
Gün boyu yaptığı mesaisini paylaşan çobanlardan İbrahim Amaç, özellikle Ramazan ayında oruçlu halde işlerini icra etmenin farkını anlatarak mesleklerinin zorluğuna dikkat çekti.
Amaç, “Biz hayvancılık yapıyoruz. İşimiz hayvancılık yapmak. Hayvancılık zor bir meslek. Yerimiz yok ve çok sıkıntı yaşıyoruz. Devletimiz bizlere bu hayvanlara bakacak bir yer verse iyi olur. Sabahtan gelip hayvanlarıma bakmaktayım. Kimse çobanlıkta yapmak istemiyor. İşimiz bu ve zor bir şekilde geçimimizi yapıyoruz. Ciddi anlamda yer sıkıntısı yaşamaktayız. Hayvancılıkla uğraşıyoruz fakat hayvanlarımızı otlatacak mera alanlarımız yok. Zahmetli bir iş ama yapmaya mecburuz. Ramazan da biraz zor oluyor ama yapabileceğimiz bir şey yok oruç tutuyoruz. Çoban maaşları yüksek durumda fakat kimse bu işi yapmakta istemiyor. Zor bir şekilde çoban tutuyoruz. Bu işi kimse yapmak istemediğimden çocuklarımla birlikte hayvanlarımıza bakmaktayız. Bu yüzden çocuklarımda okuldan geri kalıyor. Devletimizden hayvanlarımızı otlatabileceğimiz bir mera alanı istiyoruz. Bizlere bir alan tahsis etsinler. Devletimiz bizlere destek verirse çoban tutabiliriz. “ şeklinde konuştu.
Çoban aylıklarının pahalı olduğuna değinen Ali Bahatimur, yetkililere seslenerek bu konuda devletten yardım istedi.
